Niedzielni NPCe – czyli Kuźnia Bohaterów Niezależnych #02

Detektyw Joan Crawford

~ 1930s

Archetyp: power of reason

Urodzona w Birmingham, w Anglii na jesieni 1888 roku jako Joanna Lee Crawford. Była jednym z tych dzieci, które przyszły na świat w gorącym momencie rozwiązywania sprawy wielkiego Kuby Rozpruwacza. Rodzice zawsze powtarzali – żartobliwie – że albo zostanie wielkim detektywem, bo od małego była świadkiem tropienia słynnego mordercy, albo skończy jak sam morderca, planując skwapliwie swoje zbrodnie. Dokładnie pamięta te słowa, wypowiadał je głównie tata, jak sadzał sobie małą Joan na kolanach i czytał jej do snu. Kiedy przyszła era wielkiego Sherlocka Holmesa, wybór przyszłego zawodu stał się niemal jasny dla małej Joan. Zakochała się w detektywie i od chwili gdy skończyła 8 lat, dokładnie wiedziała co chce robić w przyszłości – rozwiązywać kryminalne zagadki.

Studiowała na Oxfordzie, po czym przeniosła się ostatecznie na prawo na Harvard do Bostonu. Przez lata pracowała jako asystentka w Bostońskim Biurze Kryminalnym, u boku Willema Watsona (zawsze miał kłopot z przytykami do literackiego odpowiednika;)) wspinając się po szczeblach kariery coraz wyżej. Willem Watson nauczył ją całego detektywistycznego fachu (zaraz po Conanie Doyle’u, który oczywiście zrobił to pierwszyJ) Z racji swojego zimnego temperamentu i niezależnego nastawienia do życia, stroniła od ludzi, a swoich stażystów traktowała mocno po macoszemu. Każdy jednak widział w niej prawdziwą mentorkę, a z pracy z nią wynosił potężną lekcję. Nigdy nie założyła tez z tego powodu rodziny. Nigdy nie była zamężna.

Jedyne co po sobie może pozostawić to grube tomy pamiętników i dzienników z każdej sprawy. Spisuje je dzień po dniu, zaznaczając wszystkie najmniejsze szczegóły i wskazówki, analizując po stokroć.

Uspokojenie w chwilach zadumy i rozmyślań nad rozwiązaniem spraw przynosi jej zabawka „ptak na sznurku”, która obracając się ukazuje papugę w klatce lub poza nią. To jej charakterystyczna cecha – w momentach stresu czy zadumy zawsze dzierży ją w dłoniach. Zabawkę dostała od Willema Watsona, który przekazał ją jej na dobry znak nowej własnej kariery.

„Joan siedziała skostniała w czarnym dyliżansie, przemierzającym brukowaną ulicę małego Amerykańskiego miasteczka – Crystal Town. Kapelusz lekko opadał na jej kościstą podłużną twarz. Dwóch siedzących naprzeciwko niej asystentów wymieniało się wnikliwymi analizami śledztwa, które zaprowadziło ich w te strony. Joan patrzyła zimno wpatrywała się w labirynty pozostawione po spływających kroplach deszczu na szybie. Zastanawiała się. Myślała. Błyskotliwe komentarze obu młodszych wychowanków drażniły ją do tego stopnia, że szybkim ruchem wyciągnęła z torby „papugę”, która po chwili obracała się niczym tornado. Kartki gazet szeleściły w tle.

– Ja już wszystko wiem. – wymamrotała pani detektyw.

– Co wiesz, Joan? – zapytał jeden z pachołków (tak zwykła nazywać swoich kolegów, brakowało tylko, żeby na końcu dodawała jeszcze odpowiedni numerek).

– Nieważne. Zmieniamy kurs, wpierw jedziemy pod fontannę do kościoła. Zaufajcie mi. – rzekła stanowczym typowym dla siebie głosem starszej pani.”

Cechy charakterystyczne:

Logiczna, spokojna, opanowana, zimna, chłodno kalkulująca, cierpliwa, nieugięta, uparta, władcza, cyniczna, ironiczna, niezalezna, pewna siebie, praktyczna, sardoniczna, paranoiczna, odizolowana, aspołeczna, skuteczna.

Key word: Meryl Streep zbrodni.

Utwór towarzyszący: Angelo Badalamenti “Dance of the Dream Man”