#PoradnikMistrzaGry W życiu każdego aktywnego Mistrza Gry przychodzi taki moment na sesji, gdy trzeba opisać miejsce, do którego Bohaterowie Graczy docierają lub przez który właśnie przemierzają. Są MGcy, którzy takie opisy przygotowują sobie zawczasu, są też tacy, którzy lubią improwizować i sypią różnorodnymi epitetami niczym z rękawa. Jest jednak grupa MGków (zwłaszcza początkujących), którzy mają […]
W najbliższy weekend – 13-15 września – po raz kolejny widzimy się w Toruniu na Coperniconie! Poniżej znajdziecie pełną rozpiskę naszych aktywności, złapcie nas koniecznie!
PIĄTEK
18:00 – O tym jak grać w RPG, żeby nie przegrać – Konrad “Harry” Mrozik
Gry fabularne to niesamowity sposób spędzenia wolnego czasu, a myśląc o przyjemnościach dobrze jest skupić się na przyjemnych aspektach grania w RPG. Nie będę narzucał jedynej i słusznej prawdy, bo takiej nie ma, ale przedstawię mój punkt widzenia na gry fabularne, jako formy spędzania wolnego czasu w zespole, grupie, a przede wszystkim drużynie. Porozmawiamy o metagrze, tworzeniu bohaterów, a przede wszystkim o współpracy Graczy z Mistrzem Gry.
19:00 – Filmowe prowadzenie gier fabularnych Konrad “Harry” Mrozik
Łącząc studia filmowe z doświadczeniem erpegowym opowiem o tym, jak można z sesji stworzyć widowisko. Jak opisami przenieść graczy w sam środek akcji ich ulubionego filmu, jak sprawić, żeby narracja wychodziła poza sztywne podręcznikowe ramy. Wszystko oprę na własnych przykładach i zastosowaniach, żeby przybliżyć słuchaczom problematykę tematu, a także zaprezentować ciekawe i nowe rozwiązania.
20:00 – Wielki Turniej RPG – Patrycja “Dziczka” Olchowy i Karol “Dzik” Olchowy
Jeżeli uważasz, że doskonale poruszasz się po meandrach polskiego fandomu RPG, a o grach fabularnych wiesz wszystko – przyjdź i spróbuj to udowodnić! Ale wcześniej zastanów się, jak jednym słowem naprowadzić swój zespół na odgadnięcie hasła “Quentin” oraz w jaki sposób w kalamburach pokazać “Klątwa Strahda”.
Zapraszamy na erpegową wiedzówkę w stylu Time`s Up dla k10 3-osobowych drużyn!
SOBOTA
10:00 – [Star Trek Adventures] Wrota Pandory – Karol “Dzik” Olchowy
Zawód archeologa wiąże się z latami ciężkiej pracy, nim nadejdzie TEN moment, chwila, w której po kręgosłupie przebiega dreszcz emocji, bo właśnie teraz, w tym układzie udało się natrafić na przełomowe odkrycie. Do czego ono jednak może doprowadzić? Załodze USS Icarus przyjdzie się o tym przekonać, lecz wpierw będą musieli zmierzyć się z licznymi niebezpieczeństwami i trudnymi dylematami, które mogą zaważyć na dalszych losach Federacji. Czy odważą się otworzyć przysłowiową “Puszkę Pandory”?
14:00 – Mistrzu Gry, daj graczom grać! – Karol “Dzik” Olchowy
Długie, dokładne opisy, wyczerpujące przemowy arcywrogów, rozmowy w karczmie o pogodzie i jakości piwa… Czy na pewno po to gracze przychodzą do Ciebie na sesję? Opowiem, w jaki sposób przekazać informacje skutecznie i zaciekawić graczy. Porozmawiamy też o tym, jak zaprojektować scenę, by trzymała w napięciu, nie zajęła połowy sesji, a przy okazji maksymalnie zaangażowała wyobraźnię graczy. Zresztą, pamiętaj – im mniej, jako MG mówisz, tym więcej gracze grają.
16:00 – Jak zacząć grać i prowadzić gry fabularne? – Patrycja “Dziczka” Olchowy
Ktoś Ci coś tam mówił o grach fabularnych, ale zastanawiasz się, czy to jest dla Ciebie? A może chcesz przyjąć rolę Mistrza Gry w swojej drużynie i głowisz się jak to ugryźć? A w ogóle… Po jaki system sięgnąć? Zajrzyj po garść wskazówek, dzięki którym rozpoczniesz swoją przygodę z eRPeGami!
19:00 – Sesja drogi – podróże w RPG – Konrad “Koniu” Gajowiec
W wielu przygodach i kampaniach pojawia się w pewnym momencie motyw podróży. Często po prostu się go całkowicie pomija, co może dawać graczom wrażenie teleportacji. Jak poprowadzić sesję, by gracze odczuli podróż?
Na prelekcji podzielę się z wami moimi technikami, doświadczeniami i wnioskami.
NIEDZIELA
10:00 – Konkurs Quentin – podsumowanie edycji XXI – Marysia “Merry” Borys-Piątkowska [Kapituła Quentina]
Quentin to najstarszy polski konkurs na scenariusz do gry fabularnej. W tym roku odbyła się jego XXI edycja, na którą przyszło 17 bardzo interesujących scenariuszy. Zapraszamy na spotkanie, na którym przedstawimy te prace oraz opowiemy trochę o historii Quentina i pomysłach na jego dalszy rozwój.
10:00 – Golden View Hotel – Konrad “Koniu” Gajowiec
Powrót do domu w deszczową noc ma swoje uroki. Kilka osób w starym busie wracających z wakacji i w ciszy obserwujących krople spływające po szybie. Jeszcze tylko ta jedna noc i wszyscy będą z powrotem w domu. Najpierw jednak, zatrzymają się w hotelu Golden View. Tylko na jedną noc. Tylko na jedną chwilę. Lub tylko na jedno życie.
Wymeldowanie się nie zawsze zależy od gości.
14:00 – Zew Cthulhu Gaslight: Prezentacja Systemu i Wiktoriańskie inspiracje – Marysia “Merry” Borys-Piątkowska
Szybkie podsumowanie najważniejszych elementów i nowości, które znajdziemy w podręczniku do Zew Cthulhu Gaslight. Porozmawiamy o Londynie, nowych profesjach, umiejętnościach i mechanice, a na koniec przedstawimy garść praktycznych porad z czego (i z kogo!) czerpać inspiracje do sesji osadzonych w settingu wiktoriańskiej Anglii.
Podczas Coperniconu już po raz kolejny odbędzie się Konkurs dla Drużyn – Archipelag. Sesje dla 2 finałowych drużyn poprowadzą Merry i Włodi. Będzie się działo… Zwłaszcza, że obie sesje zostaną poprowadzone w klimatach Zewu Cthulhu RPG. Za utratę poczytalności nie odpowiadamy ani my, ani Black Monk Games! Więcej informacji o konkursie znajdziecie tu.
Zapraszamy serdecznie i do zobaczenia w Toruniu!
Skaza jest ciekawym tematem – to obrócenie postaci w stronę ciemnej ścieżki, as w rękawie Mistrza Gry pokazujący, że nikt nie jest doskonały.
Uniwersalny track do skaz postaci Świata Mroku – ciężki, powolny, dobry pod opisy postaci podążających za swoją gorszą stroną.
„Shame Original Motion Picture Soundtrack”, Harry Escott, Unravelling
Podany utwór można wykorzystać również w rozbudowanych scenach dramatycznych. Opis samobójstwa bliskiego NPC-a, ciężka decyzja Graczy oraz jej konsekwencje. Niech Gracze wiedzą, że beznadziejnie im poszło, zasiejmy pośród nich defetyzm. Powinni odczuwać każdą bolesną sekundę i szczegół sceny.
Powoli zdjął sznur z szyi swojej córki, pozostawiając nie tylko długie, fioletowe pręgi, ale także fragmenty włókien wtarte w zsiniałą skórę.
…
Ojciec postaci zostaje podwieszony na łańcuchu i zaciska zęby gdy motocyklista polewa jego plecy spirytusem. Gdy drugi zbliża palnik jego krzyk odbija się od ścian pomieszczenia, a skóra zaczyna się zwęglać, przypominając sczerniałą korę, która odchodzi płatami ukazując pulsujące, oślizgłe mięśnie pod spodem. Dziecko, postać, mogła go uratować, ale nie zdążyła. Obserwuje jak za karę jej rodzic cierpi i płacze bezsilna, przytrzymywana przez resztę gangu.
Pamiętaj Narratorze. Podobnie jak w życiu, to nie cierpienie postaci Gracza boli go najbardziej. Tylko cierpienie osób wokół.
Ciekawostka na tej liście, ale warta uwagi ze względu na temat – warto podłożyć utwór pod antagonistę, który będzie zwiastował jego wejście na scenę. Gwarantuję Wam, że po kilku spotkaniach nawet najbardziej wesoła melodia zamiast uśmiechów wywoła u Graczy deklaracje odbezpieczania zamków w broniach. Przykładem:
“Together Again”, Buck Owens, Hello Trouble
Drzwi otworzyły się, oznajmiając nowych klientów łagodnym dzwonieniem. Mike, podnosząc oczy znad białej filiżanki wypełnionej już zimną kawą, sięgnął pod stół i położył rękę na chłodnej, gładkiej powierzchni trzydziestki ósemki. Nie dowidział, zostawił przeklęte okulary u tej zdziry. Był jednak pewien, kto nadchodzi. Po obu stronach postaci idącej z przodu szli mężczyźni w znoszonych levisach i szaroniebieskich kurtkach dresowych. Gdzieniegdzie, na karkach i ramionach z podwiniętymi rękawami, widniały tatuaże Prawdziwej IRA. Przed nimi zaś, luźnym krokiem podążał uśmiechnięty jegomość po pięćdziesiątce. Wyprasowany szary garnitur leżał idealnie, wpasowując się w szarość pojawiającą się pośród ułożonych na żel nielicznych włosów. Jednakże Frank, oprócz tej pewności i klasy, ma zawsze dwie inne, wyróżniające go cechy. Uśmiech, pokazujący nienagannie białe zęby, ‘po matce’ jak mawiał. I pomarańczowy krawat na tle białej koszuli. Zawsze ten cholerny pomarańczowy krawat.
I w zasadzie jest to koniec New World of Darkness Song Challenge. Najważniejsze jest to, że większość muzyki zależy od sytuacji na sesji, ciężko o konkretny utwór pod scenę podsumowaną jednym słowem/zdaniem. Mam nadzieję, że innym podrzuciłem trochę pomysłów z biblioteczki.
Czołem!
10Dziś wracamy myślami do weekendu sprzed miesiąca. Trzy majowe dni upłynęły nam niezwykle twórczo i pracowicie. Dlaczego? Ponieważ część naszej ekipy miała przyjemność aktywnie uczestniczyć w imprezie dla graczy “Gronalia 2019” organizowanej przez Koło Naukowe Alea na wydziale Artes Liberales UW.
Merry wraz z Kubą Polkowskim, pozostając w służbie Przedwiecznym, poprowadzili prelekcję poświęconą kampanii 7 ed. Zew Cthulhu na wspieram.to. Wieczorem zaś rozpoczęła się pierwsza edycja warsztatów scenopisarskich do gier RPG – Quentinarium – organizowanych wspólnie z Kapitułą Quentin.
Warsztaty składały się z wykładów teoretycznych poświęconych m.in. projektowaniu fabuły oraz zajęć praktycznych w grupach, podczas których uczestnicy mieli możliwość konsultowania każdego pomysłu z trenerami – członkami Kapituły Quentin oraz twórcami gier i weteranami branży gamedev.
Pierwsza edycja oparła się na 5 przysłanych wcześniej przez uczestników konspektach prac. Systemy, które wybrali uczestnicy zdominował Zew Cthulhu (3 prace!), oprócz tego mieliśmy jeden scenariusz osadzony w settingu Mass Effecta i jeden w klimacie fantasy. Wspólnie pracowaliśmy na nich podczas warsztatów, a efekty przerosły nasze najśmielsze oczekiwania! Trzy dni wytężonej pracy, świetne prelekcje (dziękujemy Markowi Golonce, Jankowi Sielickiemu i Alkowi Sajnachowi), szlifowanie i testowanie scenariuszy zaowocowało trzystronicowymi w pełni grywalnymi konspektami! Zewnętrzni Mistrzowie Gry nie mieli żadnych problemów z poprowadzeniem przygotowanych w ten sposób przygód.
Finalne synopsisy charakteryzowały się naprawdę wysokim poziomem pisarskiego warsztatu autorów. Ekipa “Teheranu” (Asia Wiewiórska i Tomasz Misterka) oraz “Zagadki Amuletu” (Sebastian Bednarek i Ania Chojnacka) udowodniły, że sam pomysł w formie klarownego i przemyślanego konspektu wystarczy, by poprowadzić świetną, wciągającą sesję (dziękujemy Bartkowi Zielińskiemu za poprowadzenie obu tych sesji).
Koniec końców, scenariusz do Zewu Cthulhu “Teheran” otrzymał wyróżnienie. Gratulujemy zwycięzcom oraz wszystkim uczestnikom. Dziękujemy również ekipie KN Alea za zorganizowanie Gronaliów i współpracę, bez której Quentinarium by się nie odbyło! W przyszłym roku powtórka!
Hitting the road theme song
To taki moment w przygodzie, który służy do rozluźnienia napięcia i w którym gracze mogą opisać swoje postacie przed następnym etapem historii. Ten motyw muzyczny będzie stanowił odskocznię od dramatów, walki i grozy. Jako Mistrzowie Gry porozmawiajcie ze swoimi graczami, zdajcie się na ich gust i zastanówcie się wspólnie przed sesją, jaki mógłby być motyw przewodni drużyny. Taki, który zagrzewałby bohaterów graczy do boju, towarzyszyłby im za każdym razem, gdy ruszają do akcji i sprawiał, że czuliby się częścią czegoś większego.
Podrzucę tutaj przykładowy kawałek:
Johnny Cash, God's Gonna Cut You Down
Lurking in the darkness theme song
Taka ciekawostka – nigdy nie wiesz, gdzie znajdziesz dobre soundtracki do grozy. Ten został mi polecony wraz z grą od Dawida Koteja (polecam sprawdzić jego poezję oraz nagrania z wieczorów slamerskich). Gra, niby dziecinna, momentami może przyprawić o ciarki na plecach, a to za sprawą świetnej muzyki tła:
„The World of Goo Game Soundtrack”, Kyle Gabler, Cog in the Machine
„The World of Goo Game Soundtrack”, Kyle Gabler, Burning Man
Na koniec – muzyka z innej gry, w której motywem przewodnim jest ciemność. Bardzo charakterystyczny utwór:
„Dishonored Game Soundtrack”, Daniel Licht & Jon Licht, The Drunken Whaler
Żarzący popiół opada na przykryty śniegiem chodnik, w tle widać rozmazane światła ulicy, po lewej lśniącą powierzchnię drapaczy chmur, po prawej ciemny, stalowy płot parku. Odcinająca się czerwień i czerń żaru na kryształach bieli zostaje po chwili przydeptana przez elegancki but z czarnej skóry. Postać nadchodzi ze strony oświetlonej nielicznymi żółtymi światłami ulicy, wchodząc miedzy drzewa parku. W tle górują szkielety wieżowców, szyby odbijające reflektory samochodów. Podpiera się czarną jak heban laską, z gałką wyrzeźbioną jako kocie oko, prześwitujące między kościstymi palcami. Jego buty trzeszczą na śniegu, kiedy idzie ścieżką pośród ciemnych konarów drzew, których gałęzie są pokryte świeżą warstwą śniegu. W pewnym momencie zatrzymuje się i prostuje, poprawiając błyszczący monokl pod rondem kapelusza po czym nakrywa się ciaśniej peleryną. Stoi nad gładką taflą lodu stawu. Wokół latarnie zamigotały jeszcze kilka razy. Pozostały włączone, lecz rzucają znikome światło. Jego blada, spękana skóra twarzy rozciąga się jeszcze w potwornym uśmiechu, spiłowanych, żółtych, zaropiałych zębów. Rozgląda się jeszcze na boki i uderza laską w lód.
Śnieg podniósł się, zerwany stworzonym podmuchem. Gdy opada, widzimy postaci wchodzące z mroku drzew i ścieżek starego parku. Chłopcy i dziewczynki nie starsze niż dziesięć lat blade z zimna, ubrane w za duże wieczorowe garnitury i suknie. Gdzieniegdzie wysuszona róża w klapie marynarki odcina się, podobnie jak pęknięte naczynia krwionośne tworzące mozaikę na ich szarobiałych twarzach, ramionach i dłoniach. Ich stroje są wyblakłe i podarte, niektóre z nich potykają się na ziemie przez ich rozmiar tylko po to by bezwiednie wstać i ruszyć do przodu. Ich długimi, skręconymi, brudnymi paznokciami. Powłócząc nogami zbliżają się do stawu, na którym lód pękł, pokazując czarną, nieprzejrzystą, falującą powierzchnię.
Tworzą pary wokół wody i z czasem powstaje korowód dzieci, zbyt wcześnie zabranych przez coś z czym powinni spotykać się tylko najstarsi. Rytmicznie, ze skamieniałymi z chłodu twarzyczkami, powoli, parami, wchodzą w ciecz, prawie nie mącąc wody. Ciecz powoli oplata ich porcelanowe, pokryte szronem ciała gdy całkowicie się zanurzają znikając pod jej powierzchnią. W końcu wszystkie znikają bez śladu.
Mężczyzna przykucnął i ogląda swoje dzieło, po czym zanurza laskę w wodzie. Prowadząc od niej, woda powoli zastyga i zamarza w szaroniebieską powierzchnię. Gdy cały staw zamarzł nadal przypatrywał się. Gdzieniegdzie zdaje się widać jasne włosy okalające młode twarze czy dziecięce ramiona wyciągnięte w górę. Wtedy jeszcze spojrzał jeszcze w górę, unosząc głowę i wstając, na ciemne, zachmurzone niebo. Następnie odwrócił się i podpierając laską oddalił w stronę zabudowań. Gdy znika nam z oczu widzimy zaś jak pojedynczy płatek śniegu spada na powierzchnię stawu. A za nim następne, łagodnie przykrywają ścieżki i zamarzniętą powierzchnią, aż w końcu całe miejsce wygląda, jakby tylko zima tutaj panowała. I tak jest, w rzeczy samej.
Polecam przesłuchać muzykę z „Dishonored”, niektóre kawałki są wyjątkowo dobrym tłem do ciemnych uliczek i scen-skradanek. Jednakże zróżnicowanie pozwala również czerpać do scen w Mrocznych Wiekach czy współczesnych dworach, bogatych posiadłościach czy domach urządzonych z przepychem. Jednakże używałbym z umiarem, bardziej kierując te nuty do systemów z gatunków fantasy niż modern. Wszystko z umiarem.
“Meeting the bad guys” scene song
Bardzo zależne od rodzaju antagonisty i nastroju kroniki. Zamiast zalewać Was przykładami, dam jeden, ale konkretny. Użyjcie go, rozbudujcie, bawcie się 🙂
Tender Pray, Nick Cave and The Bad Seeds, Up Jumped The Devil
Wejście za kurtynę – na zasłonięte deski sceny, miejsce, w które żaden widz dotąd nie zbłądził. W czerwonym poblasku rzucanym przez podświetloną reflektorami kurtynę widać ukryte oblicze teatru – krew na posadzce jeszcze błyszczy zmywana przez garbatego woźnego, od podłogi rzeczywiście czuć ciepło i siarkę, a lina na szubienicy lekko skrzypi pod ciężarem nieruchomego aktora… Abigail Williams wyciąga ku bohaterom bladą dłoń, jakby zapraszając w głąb lasu rozciągającego się na płótnie za nią. Tymczasem, w cieniu dekoracji, elegancki iluzjonista trzymający dymiący samopał ogląda zblazowanym wzrokiem ciało, kopię samego siebie, owijaną właśnie w zakurzony, lniany worek…
Kolejna wielka osobowość odeszła.
Już w ten weekend widzimy się w Krakowie na Imladrisie! Również i w tym Programie Konwentu znajdziecie nasze punkty programu! Nie będziemy ukrywać, większość naszych aktywności w Krakowie będzie się skupiać wokół promocji Zew Cthulhu RPG – prelekcje o inspiracjach do Cthulhu i Zombie SS. Nie zabraknie też prelekcji połączonej tym razem z panelem dyskusyjnym na temat feedbacku w wykonaniu Dziczki oraz zupełnie nowej produkcji w wykonaniu Kwoki i Włodiego! A na wieczór zapraszamy Was na słuchowisko w ramach GOREktyw na żywca wykonaniu Merry i Błarza.
Jeśli nie możecie być z nami, zajrzyjcie na nasze kanały – na Facebooku oraz YouTubie na pewno zamieścimy krótkie relacje z konwentu. Serdecznie zapraszamy!
