Raz jeszcze dziękujemy organizatorom oraz uczestnikom przemiłego konwentu Copernicon 2015 w Toruniu 🙂

Nasza ekipa wyrobiła sporą część programu, w tym warsztaty improwizacji pod muzykę. Do poniższych utworów, wraz z zaangażowaniem publiczności (a była ona liczna!!) ułożyliśmy krótki scenariusz na sesję.

Podwodne miasto, będące jednocześnie niezależnym prastarym organizmem, zamieszkanym przez dziwną rasę wyznawców Dagona. Ich spokojny podwodny żywot przerywa nagle olbrzymia łódź podwodna, która ostatecznie zostaje pochłonięta przez “miasto”, stając się niemal jednością z porastającymi mchem skałami.
Dla prymitywnych mieszkańców tej krainy łódź staje się obiektem zaciekawienia i pewnego rodzaju kultem – oto przybysze z obcej cywilizacji przybyli w ich strony. Mieszkańcy za wszelką cenę chcą dostać się do środka łodzi, zbadać jej wnętrze, zobaczyć czym jest.

Załoga łodzi podwodnej to ekipa ludzkich marynarzy, od lat pracujących nad wykryciem zapomnianej podwodnej cywilizacji. Schwytani przez ‘władze' podwodnego miasta szybko stają się jednak więźniami.

Kim w tym wszystkim są Bohaterowie Graczy?

Głowiąc się wspólnie i wymieniając pomysłami doszliśmy do wniosku, że ciekawe byłyby dwa rozwiązania, dające obraz z dwóch perspektyw.

Po pierwsze BG mogliby wcielić się w załogę drugiej łodzi podwodnej z misją odnalezienia poprzedniczki i odpowiednio odbicia pojmanych towarzyszy.

Z drugiej strony mogliby zagrać dziećmi tej podwodnej rasy, które widząc białych ludzi i ich zdobycze cywilizacyjne, wynalazki chcą wyrwać się z tej przytłaczającej rzeczywistości. Mogą próbować pomóc ocalić pojmanych więźniów, znaleźć wejścia do łodzi podwodnej i nawiązać kontakt z ludzką cywilizacją.

Kto antagonistą?

Tutaj mamy pełną dowolność i wachlarz postaci, które możemy stworzyć odpowiednio do klimatu.

Na czele podwodnego państwa i kultu Dagona może stać ludzki kultysta, który przywdziewa skórę (dosłownie) podwodnej istoty i steruje wszystkimi, jako ten, który jest najbardziej inteligentny. Nikt od bardzo dawna nie zorientował się, że podwodna rasa jest okrutnie oszukiwana. Może gracze jako te najmłodsze dzieci widziały coś szczególnego lub były czegoś świadkiem?

Z innej strony – może to samo miasto jest prawdziwym żyjącym organizmem, wielkim przedwiecznym i to ono bezpośrednio steruje swoimi mieszkańcami i mówi im co mają robić? A może mieszkańcy, będący wyznawcami Dagona chcą dopiero obudzić Wielkiego Boga?

Historia może potoczyć się w dowolnym, także zupełnie innym kierunku.
Jako inspiracje posłużyły nam trzy utwory, które znajdują się poniżej 🙂

Morrigu's Song

https://www.youtube.com/watch?v=jBqFfC5UKAw

La Biblioteque – Les Rivieres Pourpres Soundtrack

Happy Pills – Limitless Soundtrack

Korzystając z pobytu na obozach RPG dla młodzieży, postanowiliśmy zaprzęgnąć młode świeże umysły do burzy mózgów i poćwiczyć improwizację pod muzykę 🙂

Oprócz standardowych ćwiczeń z dowolnym motywem przewodnim, ułożyliśmy niemal gotowy scenariusz na krótkiego jednostrzała.

Bohaterowie są mieszkańcami miasta wybudowanego we wnętrzu olbrzymiej góry. Miastem rządzi tyran, który najmniejsze wykroczenie karze śmiercią w gorącej lawie, wypełniającej przestrzeń pod wyżłobionymi zabudowaniami. Mieszkańcy góry są przekonani, że nie ma żadnego wyjścia na zewnątrz, a świat poza nie istnieje.
Tymczasem na szczycie góry pośrodku gęstego lasu i wiecznej zimy znajduje się wioska szkockich highlanderów. Przekonani o tym, że są jedyną pozostałą ludzką osadą, walczą o przetrwanie.
Nadzorcą tej wioski jest ten sam tyran, który rządzi miastem wewnątrz góry. Tylko on zna połączenia i sieć korytarzy prowadzące na zewnątrz oraz łączące osadę z wnętrzem góry.

Z jednej strony tyran wydaje się bezwzględnym okrutnym despotą, z drugiej ma jednak na uwadze dobro mieszkańców obu krain – w zasypanych ciemnych korytarzach góry czają się istoty spalone lawą, to juz nie są ludzie…

Bohaterowie mają dość tyranii, słyszeli plotki o innym lepszym świecie, podobno ktoś kiedyś widział ludzi z zewnątrz, którzy opowiadali o wiosce na szczycie góry. Bohaterowie za wszelką cenę pragną wydostać się z góry i przekonać się co jest tym innym światem…

Dodatkowo, od pewnego czasu miasto nękane jest delikatnymi wstrząsami, niektóre jaskinie zostały poważnie uszkodzone. Co jest przyczyną? Może to świat na zewnątrz, ten prawdziwy, nie-urojony próbuje przekopać się do wnętrza góry i sprawdzić co skrywa to miejsce?

Utwory, które posłużyły nam przy stworzeniu konspektu 🙂

Rhapsody of Fire – Holly Thunderforce (początek utworu)

Hans Zimmer – Do you think I'm Saxon

Juno Reactor – Monalisa Overdrive

Tym razem rewelacyjny utwór stworzony przez Jerzego Satanowskiego, zaczerpnięty z popularnego w latach 90. polskiego serialu “Ekstradycja”.

Jerzy Satanowski, Moskwa Nie Wierzy Halskiemu.

Zuzanna zamknęła ciężkie drzwi pustego Domu Pogrzebowego na Powązkach. W środku było zimno. Pozlepiane płatki śniegu odbijały się od wielkich okien, lśniąc w delikatnym świetle stojących na zewnątrz latarni. Szybki oddech kobiety powodował niewielkie obłoczki pary, wydobywające się z jej karmazynowych ust. Mimo paskudnej pogody, zacinającego deszczu i śniegu szminka trzymała się doskonale. Kobieta westchnęła i powolnym krokiem poczęła zbliżać się do pachnącej świeżym lakierem trumny. Twarz mężczyzny zastygła w dziwnym, lekko uśmiechniętym grymasie. Delikatna kobieca dłoń musnęła jego posiwiałą czuprynę. Gorąca łza spłynęła po czerwonym policzku. Zuzanna wpatrywała się szklistymi oczami w zimne oblicze męża. Na chwilę zapadła kompletna ciszą, którą przerwała ledwie słyszalna muzyka, dobiegająca z zewnątrz. Drzwi otworzyły się ze skrzypnięciem, a delikatne jazzowe brzmienia z radia samochodowego wpadły do środka z podmuchem zimnego powietrza. Mężczyzna w czarnym płaszczu szybkim krokiem przemierzył salę Domu Pogrzebowego. Położył dłonie na kobiecych ramionach i przez moment razem z nią wpatrywał się w nieboszczyka.
– Miał się przecież obudzić godzinę temu, co się dzieje? – mruknął zdenerwowany.
– Uznałam, że tak będzie lepiej. Dla niego. Dla nas… – odparła niemal szeptem kobieta, zaciskając w pięści niedużą ampułkę z białymi kapsułkami.

Wiatr wzmógł się niepostrzeżenie, trzaskając potężnymi drzwiami, a płatki śniegu coraz mocniej stukały o wielkie szyby budynku.